რუსული ინვესტიციები აფხაზეთში

პრეზიდენტმა ასლან ბჟანიამ სახალხო კრების დეპუტატებს განსახილველად გაუგზავნა შეთანხმების პროექტი აფხაზეთში რუსული ინვესტიციების შესახებ, სადაც აფხაზური ინტერესი გამადიდებელი შუშითაც კი ვერ მოიძებნება.

როგორც ჩანს, პროექტის ავტორებმა თავდაპირველად დასახეს ორი მიზანი:

• ერთის მხრივ, შექმენით უსაზღვრო საგადასახადო თავშესაფარი აფხაზეთში მსხვილი რუსული კომპანიებისთვის, სადაც ინვესტორს უკვალოდ უბრუნდება ყველა დაბანდებული თანხა.
• მეორე მხრივ, რომ ამ საინვესტიციო წვიმისგან თავად რესპუბლიკის ბიუჯეტმა ვერაფერი მიიღოს (ინვესტიცია, ხელშეკრულების მიხედვით, ითვლება ორი მილიარდი რუბლის და ზემოთ თანხად).

რატომ არის ეს პროექტი საზიანო აფხაზეთისთვის და მისი მიტოვება, ამაზე საუბრობენ გაზეთ „ჩეგემსკაია პრავდას“ რედაქტორი/აფხაზეთში JAMnews-ის რედაქტორი ინალ ხაშიგი და ეკონომისტი ახრა არისტავა.

ინტერვიუს სრული ტექსტი:

ინალ ხაშიგი: გამარჯობა, ეთერშია”ჩეგემსკაია პრავდა“ . დღეს ჩვენ ვისაუბრებთ ეკონომიკაზე, უფრო ზუსტად,  ინვესტიციებზე აფხაზეთში. პარლამენტს წარედგინა  აფხაზეთის ეკონომიკაში  რუსული ბიზნესის ხარჯზე  ინვესტიციების შესახებ შეთანხმების პროექტი. შეთანხმების პროექტი ამჟამად  განიხილება შესაბამის საბიუჯეტო კომიტეტში. თუმცა, მიუხედავად იმისა, რომ ახლახან დაიწყო მისი განხილვა საბიუჯეტო კომიტეტში, ჩვენ გვქონდა შესაძლებლობა გავცნობოდით მას.

და, გულწრფელად რომ ვთქვათ, ეს დოკუმენტი დიდ შეშფოთებას იწვევს. თუ ეს დოკუმენტი ისეთი სახით, როგორიც ახლა არსებობს, დამტკიცდება, მაშინ ეს, ჩემი აზრით, უზარმაზარი კატასტროფა იქნება აფხაზეთის სახელმწიფოსთვის და არა მხოლოდ ეკონომიკისთვის. დღეს ამ ხელშეკრულების პროექტს განვიხილავთ ჩვენს მუდმივ  ექსპერტთან ეკონომიკის განხრით, ახრა არისტავასთან. გამარჯობა ახრა.

ახრა არისტავა: გამარჯობა!

ინალ ხაშიგი: დავიწყებ საფუძვლებით. ჩვენ გვაქვს საინვესტიციო კანონი, თუ არ ვცდები, ეს უკვე 20 წლისაა. ის სხვადასხვა შეღავათებს აძლევს უცხოელ ბიზნესმენებს, რომლებიც აპირებენ აფხაზეთის ეკონომიკაში ინვესტირებას. მაგრამ ახლა ეს შეთანხმების პროექტი გამოჩნდა. შევახსენებ ჩვენს მაყურებელს, რომ ბიჭვინთის  დაჩის ირგვლივ შექმნილი სკანდალური ვითარების შემდეგ, პარლამენტმა გადაწყვიტა, რომ ყველა საერთაშორისო ხელშეკრულებამ, მთავრობათაშორისი, სახელმწიფოთაშორისი, უწყებათაშორისი და ა.შ., ხელმოწერამდე უნდა გაიაროს პარლამენტში განხილვა.

ახლა მიმდინარეობს საპარლამენტო მოსმენები. შეთანხმება ჯერ ხელმოწერილი არ არის, პროექტის სტადიაშია. ჩვენ გვაქვს კანონი ინვესტიციების შესახებ  და სხვა აქტები ჯერ კიდევ ვლადისლავ არძინბას მიერ ხელმოწერილი, რომლებიც შეღავათებს იძლევა. რატომ არის საჭირო ეს ახალი შეთანხმება? ეს ბევრ კითხვას ბადებს და დამაბნეველია.

ახრა არისტავა: ჩვენ უკვე რამდენჯერმე განვიხილეთ ეს ვითარება. კიდევ ერთხელ მადლობა მოწვევისთვის. ვფიქრობ, ჩვენ უნდა დავიწყოთ ხელმოწერილი დოკუმენტით ჰარმონიზაციის შესახებ ,როცა  2020 წლის დეკემბერში ასლან ბჟანიამ და ალექსანდრე ანქვაბმა ხელი მოაწერეს შეთანხმებას, რომელშიც გაწერილია  აფხაზური მხარის ვალდებულებები გარკვეული პუნქტების განხორციელების შესახებ ეროვნულ კანონმდებლობაში.

შეგახსენებთ, რომ თავიდან ცდილობდნენ რუსი ინვესტორებისთვის ყველა ეს წარმოდგენილი და წარმოუდგენელი შეღავათები შეეტანათ  საინვესტიციო საქმიანობის შესახებ კანონში. ეს კანონპროექტი პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ წარადგინა, თუმცა დეპუტატებმა  არ მიიღეს.

შემდეგ იყო მეორე მცდელობა,  ეკონომიკის სამინისტროს მეშვეობით,  25 წლით შეღავათებისა და გადასახადებისგან გათავისუფლების წინადადებით. დეპუტატებმა ეს ინიციატივაც  უარყვეს, რაც სწორი გადაწყვეტილება იყო. ახლა, როცა კანონმდებლობა ვერ შეცვალეს, საერთაშორისო ხელშეკრულების ფარგლებში ცდილობენ ამ შეღავათების დანერგვას.

მიმაჩნია, რომ პირველ რიგში ჩვენი ხალხის საჭიროებები უნდა გავითვალისწინოთ. დღეს ჩვენ პრაქტიკულად არ გვაქვს ღირსეული საპენსიო უზრუნველყოფა, რაც გასათვალისწინებელია სხვადასხვა სირთულეების ფონზე. ომის ვეტერანებს, მეცნიერების, კულტურისა და ხელოვნების დამსახურებულ მუშაკებს პენსიისთვის დაახლოებით ცხრა მილიარდი რუბლი სჭირდებათ.

თავდაცვის სამინისტროს, მსოფლიოში შეცვლილი ვითარების გამო, დამატებით ორი მილიარდი რუბლი სჭირდება. მინიმუმ ერთი მილიარდი რუბლი უნდა გამოიყოს ჯანდაცვისა და განათლებისთვის. ჩვენს გლეხებს ყოველწლიურად ერთ მილიარდ რუბლზე მეტი ინვესტიცია სჭირდებათ.

 ჩვენი სახელმწიფო ბიუჯეტი 25 მილიარდ რუბლს უნდა აღემატებოდეს. ასეთ ვითარებაში, როცა  შენს ქვეყანას და ხალხს ფული სჭირდება, შეღავათების გაცემა მიმაჩნია ჩვენი ხალხისა და სახელმწიფოსთვის ზიანის მომტანია. ძალიან კარგია, რომ გაიხსენეთ 2013 წელს მიღებული კანონი საინვესტიციო საქმიანობის შესახებ.

 ინალ ხაშიგი: ასევე პრეზიდენტმა ბრძანება გამოსცა.

ახრა არისტავა: ის კანონი უფრო დემოკრატიული იყო და ეხებოდა კონკრეტულად უცხოელ ინვესტორებს, და   არ ითხოვდა ისეთ დიდ თანხების როგორიცაა 1 მილიარდი რუბლი. თუმცა, ამჟამინდელი შეღავათები განკუთვნილია ექსკლუზიურად განსაკუთრებულად მდიდარი უცხოელი ოლიგარქებისთვის, ხოლო ჩვენი ბიზნესმენებისთვის არანაირი შეღავათი არ არის გათვალისწინებული.

თუ ერთი  მილიარდი რუბლის ინვესტიციას ჩადებთ, მაშინ მოგეცემათ შეღავათები. მაგრამ ეს არ არის მთავარი. საქმე ისაა, რომ უკვე 11 წელი გავიდა და კანონი არაეფექტური აღმოჩნდა. ჩვენ ვხედავთ, რომ შეღავათები არაფერს აძლევს ჩვენს ქვეყანას. რა აზრი აქვს შეღავათების დაწესების გაგრძელებას, როდესაც ისინი არაეფექტურია?

პარლამენტში ითქვა, რომ ამ შეღავათებით მხოლოდ ათამდე კომპანიამ ისარგებლა. იმის ნაცვლად, რომ გავაანალიზოთ, რატომ არის შეღავათები არაეფექტური და არ იზიდავს ინვესტორებს და სხვა გზები ვეძიოთ და რეფორმები განვახორციელოთ, რუსი ინვესტორებისთვის შეღავათები ისევ გვეკისრება, რაც აზიანებს  ჩვენს ეროვნულ ბიზნესს.

ამის პარალელურად, შეღავათები ითვალისწინებს ვალდებულებებს ჩვენი ბიუჯეტისთვის. ჩვენ, ღარიბ ქვეყანას, ღარიბი მოქალაქეებით, რომელსაც დახმარება სჭირდება, მოგვიწევს დღგ-ის ან სხვა გადასახადების ანაზღაურება. ვერ ვხვდები იმ ადამიანების ლოგიკას, ვინც  აფხაზეთს სთავაზობენ ასეთ შეთანხმებებს და ხელს აწერენ.

ინალ ხაშიგი:  მოდით, უფრო დეტალურად ავხსნათ, რადგან ყველა არ იცნობს ამ შეთანხმების პროექტს. მასში ნათქვამია, რომ ინვესტორები, რომლებიც ახორციელებენ ორი  მილიარდი რუბლის ან მეტის ინვესტიციას,  შედიან სპეციალურ რეესტრში და იღებენ შეღავათებს.

აფხაზეთის ტერიტორიაზე შემოტანილი ყველა სამშენებლო მასალა და აღჭურვილობა რვა წლით თავისუფლდება საბაჟო გადასახადისა და საშემოსავლო გადასახადისგან. დღგ, თუმცა გადახდილია, მაგრამ მაინც დაბრუნდება აფხაზეთის ბიუჯეტიდან, თუ საწარმო  წამგებიანი იქნება.

გარდა ამისა, ამ თანხებისთვის ცალკე რუსული ბანკი იქმნება და ფული აფხაზეთის ეკონომიკაში პირდაპირ არ შემოდის. რუსი ინვესტორი გააკონტროლებს ამ თანხებს და სამშენებლო მასალებსა და აღჭურვილობას აფხაზეთში შემოიტანს.

რუსი ინვესტორები ასევე იღებენ კვოტებს უცხოური მუშახელის შემოყვანისთვის, რაც იმას ნიშნავს, რომ ადგილობრივი მოსახლეობა ამ საწარმოებში არ იმუშავებს. იურიდიული პირი, რომელიც შეიქმნება აფხაზეთში, უნდა იყოს რუსული კომპანიის ფილიალი და არა დამოუკიდებელი იურიდიული პირი.

ეს ნიშნავს, რომ შვილობილი კომპანია, თუ ფულს გამოიმუშავებს, გადასახადებს გადაიხდის რუსეთში და არა აფხაზეთში. ორმაგი დაბეგვრის კანონის თანახმად, თუ გადასახადებს ერთ ქვეყანაში იხდიან,  ის მეორეში არ იბეგრება.

ბუნებრივია, ეს ინვესტორი გადასახადებს გადაიხდის რუსეთში. მეტიც, გადასახადებისგან გათავისუფლების რვაწლიანი ვადაც გადაჭარბებულია. და ამ პერიოდის დასრულების შემდეგაც არ არსებობს გარანტია, რომ რაიმე გადასახადს მივიღებთ.

წარმოიდგინეთ, ჩვენს ტერიტორიაზე შენდება უზარმაზარი ქარხანა, თქვენ მასში დებთ  მთელ თქვენს რესურსს, აწვდით ელექტროენერგიას, წყალმომარაგებას და სხვა კომუნიკაციებს, როგორც ამას ხელშეკრულება მოითხოვს.

ქარხანა ფუნქციონირებს, მაგრამ გადასახადებს არ იხდის და თუ ზარალი ექნება, აფხაზეთის ბიუჯეტი იძულებული იქნება ანაზღაუროს ისინი. ჩნდება კითხვა, რა აზრი აქვს ასეთ ინვესტიციებს? მათ მხოლოდ პრობლემები და დამატებითი ხარჯები მოაქვთ, ყოველგვარი სარგებლის გარეშე.

ეს კანონპროექტი ეხება აფხაზეთის ეკონომიკის ყველა სფეროს: სოფლის მეურნეობას, ტურიზმის, ენერგეტიკის და სხვა სექტორებს. მაგალითად, ტურიზმში ბევრი ადამიანი აშენებს მცირე სასტუმროებს და ავითარებს ბიზნესს საკუთარი რისკის და შიშის ქვეშ, მთავრობის მხარდაჭერისა და შეღავათების გარეშე,  იღებს სესხს მაღალი საპროცენტო განაკვეთით.

თუმცა ისინი წარმატებით მუშაობენ და გამომუშავებული თანხით ცხოვრობენ. მაგრამ თუ მსხვილი ინვესტორი უზარმაზარი კაპიტალით შემოვა ამ ინდუსტრიაში და არ გადაიხდის გადასახადებს, ის შეძლებს ადგილობრივი ბიზნესის ჩაძირვას თავისი დაბალი ფასებით.

ამ ტიპის შეთანხმება, ხელმოწერის შემთხვევაში, უბრალოდ მოკლავს ადგილობრივ ეკონომიკასა და ბიზნესს. ადგილობრივი მეწარმეები ვერ გაუწევენ კონკურენციას მსხვილ მოთამაშეებს, რომლებსაც აქვთ ასეთი შეღავათები და ბევრი მათგანი იძულებული გახდება დაიხუროს. ჩვენი ბიუჯეტი ამ საქმიანობიდან არამარტო არ მიიღებს ფულს, არამედ ის ფული, რომელსაც ჩვენი ბიუჯეტი შოულობს, შეიძლება დაიკარგოს აფხაზური ბიზნესის განადგურების გამო. ახრა, გისმენთ:

ახრა არისთავა: სრულიად გეთანხმები, ინალ. ამ შეთანხმების შემხედვარე, პირველი, რაც თავში მომდის, არის სურვილი, განვითარდეს აფხაზეთი მისი მოქალაქეების მონაწილეობის გარეშე. ხელშეკრულების ტექსტიდან ირკვევა, რომ თუ ბანკის ფილიალები შემოდის, სადაზღვევო კომპანიები შემოვლენ, მაგრამ სად არის მაშინ აფხაზური ბიზნესი? ის უბრალოდ არ იარსებებს.

პარიტეტზე საუბარიც არ ღირს. თუ რუსული ბიზნესი ასეთი შეღავათებით და  არის უზრუნველყოფილი, რატომ არ არსებობს მსგავსი შეთანხმება, რომლითაც რუსეთში აფხაზური ბიზნესი ასევე იღებს შეღავათებს და დღგ-ს ანაზღაურებას ბიუჯეტიდან. იქმნება შთაბეჭდილება, რომ  ჩვენ რუსეთის სუბსიდირება უნდა განვახორციელოთ.

რუსული კომპანია აქ შოულობს ფულს, გააქვს კაპიტალი რუსეთში და იქ იხდის გადასახადებს. ჩვენ არ ვართ ისეთი მდიდარი ქვეყანა, რომ რუსეთს დავეხმაროთ. შეთანხმება მთლიანად უგულებელყოფს ჩვენი ხალხის ისტორიას, მათ შორის ომს, ბლოკადას და იმ კოლოსალურ მსხვერპლს, რომელიც ჩვენ გავიღეთ.

გვეუბნებიან, რომ გადასახადებს ან სხვა შემოსავალს არ მივიღებთ, პირიქით, გადავიხდით. ჩნდება განცდა, რომ ისევ „დამნაშავე ხალხად“ მიგვაჩნევენ. უფრო მეტიც, ისინი, ვინც იცავენ აფხაზეთის  და მისი მოქალაქეების ინტერესებს, რომლებიც დაზარალდებიან ასეთი შეთანხმებებით, ანტირუსული განწყობების მატარებლებად არიან წარმოჩენილი.

2013 წელს შეღავათების შესახებ  კანონის მიღებიდან დიდი დრო გავიდა, მაგრამ ის არაეფექტური აღმოჩნდა. წარმოება რჩება  შვიდი მილიარდი რუბლის დონეზე, ექსპორტი არ იზრდება. ეკონომიკა ცუდ მდგომარეობაშია.

მთავარი მიზეზი არის რუბლებზე წვდომის ნაკლებობა. ჩვენ რუბლის ზონაში ვართ, მაგრამ ეს საკითხები არ წყდება. მთლიანი შიდა პროდუქტის მაჩვენებლების მიხედვით, ჩვენს ეროვნულ ბანკს უნდა ჰქონდეს 30 მილიარდი რუბლი, მაგრამ არის მხოლოდ 6.6.

გასულ წელს მხოლოდ 3,4 მილიარდი რუბლის ოდენობის სესხები გაიცა, თუმცა 30 მილიარდი უნდა იყოს.

რატომ ჩანს  ხელშეკრულებაში მხოლოდ რუსი ინვესტორი, რომელიც სესხებს აიღებს რუსული ბანკებიდან, არ გადაიხდის გადასახადებს და გაიტანს მოგებას აფხაზეთიდან? სად არის აქ აფხაზური ბიზნესი, სად არიან ჩვენი მეწარმეები? რას გააკეთებენ ისინი? ვინ მისცემს მათ სესხს?

რატომ არ არის ბალანსი და სამართლიანი კონკურენცია? ეს კითხვები პასუხგაუცემელი რჩება. ამ დოკუმენტის წაკითხვისას, მე არ მაქვს განცდა, რომ მეგობრები ვართ,  მეგობრები ამას არ გვთავაზობენ. ჩვენ ვართ მეგობარი ქვეყნები, ჩვენ ვართ მოკავშირეები.

ვლადიმირ  პუტინის ციტატატს მოვიყვან. ის ყოველთვის ამბობს, რომ ყველა ქვეყანა თანასწორია, ყველა ხალხი თანასწორია და სნობიზმის გარეშე აუცილებელიაო, ეს სიტყვაც კი გამოიყენა, რომ ზოგი სნობიზმით ეკონტაქტება პატარა ქვეყნებს, მაგრამ ასე არ შეიძლება. თუმცა ზოგიერთი რუსი ჩინოვნიკი, თურმე, საკუთარ თავს ამის უფლებას აძლევს. და ჩვენ გვაქვს კითხვა. საკითხავია, რატომ კეთდება ეს?

ინალ ხაშიგი: რუს ჩინოვნიკებთან კითხვები არ მაქვს. რუსმა ოფიციალურმა პირებმა დოკუმენტში შეიტანეს ყველაფერი, რაც მათ ინტერესებში შედიოდა. ეს პუნქტები ციდან არ ჩამოვარდნილა,  ისინი განიხილეს და შეიმუშავეს აფხაზურ მხარესთან ერთად.

მაგრამ ჩნდება კითხვა: რატომ დათანხმდნენ ჩვენი წარმომადგენლები ასეთ პირობებს, თუ აფხაზური მხარე ჩუმად თამაშობს და თანახმაა, მაშინ წარმომადგენლები, იქნება ეს პრეზიდენტი, ეკონომიკის მინისტრი თუ სხვა, უბრალოდ უსმენენ ცალმხრივ მონოლოგებს?

ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ ეს ნამდვილად მონოლოგია. ხალხი კრემლიდან  კარნახობს მოთხოვნებს, ჩვენი წარმომადგენლები კი პასუხობენ: “დიახ”. მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ისინი წარმოადგენენ აფხაზეთის სახელმწიფოს და არა რუსეთის პროვინციას. ცალკე სახელმწიფო ხარ. თქვენ წაიკითხეთ ეს პუნქტი, ამ შეთანხმებამ უნდა გაითვალისწინოს აფხაზური ინტერესები.

მაგრამ თუ ამაში აფხაზური ინტერესები არ არის, პრეზიდენტის ადმინისტრაციას რატომ შეაქვს ეს  დოკუმენტი პარლამენტში? თავად აფხაზეთის ხელისუფლებას  უნდა ესმოდეს  და ამბობდეს: “ბიჭებო,   ასე არ ექცევიან მეგობრებს, ჩვენ ის ხალხი  ვართ ვისაც თქვენ ებრძვით?” არ არის საჭირო საკითხის პარლამენტში შეტანა, თუ პრეზიდენტის ადმინისტრაცია სარგებელს ვერ ხედავს.

ასეთი შეთანხმებები მხოლოდ ანტირუსულ განწყობებს იწვევს. რუსეთი ჩვენი ერთადერთი რეალური პარტნიორია ამ სამყაროში. ჩვენ მას ვუყურებთ, როგორც მეგობარს. ზოგიერთი თანამდებობის პირი კი ცდილობს საკუთარი პირადი ინტერესი სახელმწიფო ინტერესად აქციოს, რაც ზედმეტ პრობლემებს ქმნის.

რატომ უნდა შექმნა ანტირუსული განწყობები ქვეყანაში, სადაც რუსეთის მიმართ კარგი დამოკიდებულებაა. თუ ადამიანს ართმევს ბიზნესს და პერსპექტივებს, მაშინ ის უყურებს მას, ვინც  ჩამოართვა და ხედავს რუს ოლიგარქს. ის ფიქრობს: “რა მომცა ასეთმა მეგობრობამ?” ზუსტად, ამგვარი შეთანხმებები არის წმინდა ანტირუსული პოლიტიკა, რომელიც გამოიწვევს ანტირუსულ განწყობებს. მეჩვენება, რომ არ უნდა გავჩუმდეთ და არ უნდა გავაჩუმოთ ისინი, ვინც ამგვარი შეთანხმების კრიტიკას იწყებს.

დიდი ხნის განმავლობაში ვდუმდით, მაგრამ ახლა ვხედავთ შეთანხმების პუნქტებს, რომლებიც აფხაზეთის ინტერესების საზიანოდ მხოლოდ ჩვენი ხელისუფლების ვალდებულებებს გულისხმობს.  მე მაქვს შეკითხვა ჩვენს მთავრობასთან. როდემდე გააგრძელებთ ასე მოქცევას?

ახრა არისთავა: კიდევ ერთხელ მინდა გავამახვილო ყურადღება: აღმასრულებელმა ხელისუფლებამ, სახელმწიფოს მეთაურის ხელმძღვანელობით, ხელი მოაწერა ვალდებულებებს 45 საკითხზე, რამაც ფაქტობრივად შეავიწროვა მანევრირების საშუალება. ეს ვალდებულებები მოიცავს რუსეთის მოქალაქეების დასაქმების ხელშეწყობას, ბიზნესის კეთების სიმარტივეს და ენერგეტიკულ საკითხებს. წინა მოწვევის პარლამენტი აქტიურად ეწინააღმდეგებოდა და აკრიტიკებდა ამ  შეთანხმებას.

ახლა, როცა ხელი უკვე  მოეწერა,  მივმართავ რუს ჩინოვნიკებს. ჩვენმა აღმასრულებელმა ხელისუფლებამ მოაწერა ხელი, რა აზრი აქვს მათთვის მიმართვას. ამიტომ მივმართავ რუსეთს. რატომ იქმნება ასეთი შეთანხმება აფხაზეთის  მოქალაქეების ინტერესების საზიანოდ?

თუ ჩვენი მოქალაქეები ვერ იღებენ სესხებს, შეღავათებს ან ვერ შეძლებენ  სწრაფად დაუკავშირდნენ  ენერგეტიკულ ქსელებს ჩვენი მთავრობის მხრიდან ვალდებულების ნაკლებობის გამო, ეს ქმნის უსამართლო და არაკეთილსინდისიერ კონკურენციას.

დღეს რუსეთის ფედერაციის ნებისმიერ მოქალაქეს შეუძლია მარტივად აწარმოოს ბიზნესი აფხაზეთში, ჩვენი კანონმდებლობის შესაბამისად მიიღოს ნებართვა, ისევე როგორც აფხაზ მოქალაქეებს შეუძლიათ რუსეთში იმუშაონ რუსეთის კანონმდებლობის შესაბამისად. რატომ უნდა დაწესდეს პარალელური ეკონომიკა, სადაც აფხაზი მოქალაქეები არ არიან და მხოლოდ რუსული მსხვილი კაპიტალია?

ეს დააზარალებს აფხაზეთის მოქალაქეებს. ჩვენი ბიუჯეტი აღარ იღებს რვა მილიარდ რუბლს. წარმოიდგინეთ, როგორ შეიძლება ეს თანხები დახმარებოდა  ბავშვებს, ვეტერანებს, გლეხებს და ჯარს. ეს ახლა  რვა მილიარდია და ზარალი მხოლოდ გაიზრდება.

შეღავათები დღეს რეალურ ზიანს აყენებს ჩვენს მოქალაქეებს. არც წარმოება გაზრდილა, არც წარმოებული საქონლის რაოდენობა და არც გაყიდვები. ამის შესახებ დადასტურებული ფაქტები არსებობს. ამას ადასტურებს სტატისტიკის სამსახური. ამაზე კამათი არ შეიძლება. რატომ გაგრძელდება ახალი შეღავათების დანერგვა? ეს ასევე ეხება რუსულ ინვესტიციებს აფხაზეთში.

რუსული ინვესტიციები არის მცირე, საშუალო და მსხვილ ბიზნესებში და აფხაზეთში ინვესტიციებისთვის არანაირი დაბრკოლება არ არსებობს. ზოგიერთმა საქმიანობამ, როგორიცაა აპარტამენტები, შეიძლება ზიანი მიაყენოს აფხაზეთის  ეროვნულ ინტერესებს, მაგრამ ჩვენ არ გვაწუხებს, როდესაც რუსეთის მოქალაქეები მოდიან, აშენებენ სასტუმროებს და მათ არავინ უშლის.

ეს არის რუსეთში ჩვენს შესახებ ინფორმაციის არასწორი წარმოდგენა, თითქოს რაღაცის წინააღმდეგი ვართ. მე ყოველთვის მხარს ვუჭერდი სამართლიან კონკურენციას და თანაბარ პირობებს ყველა კომპანიისთვის. თუ რუსულ კომპანიებს მიეცემათ შეღავათები და სესხები, მაშინ ადგილობრივმა კომპანიებმაც იგივე თანხა უნდა მიიღონ.

ეს იქნება მეგობრობა და სამართლიანი კონკურენცია. ჩვენ არ ვართ წინააღმდეგი, რომ რუსულმა კომპანიებმა აფხაზეთში მოგება მიიღონ, მაგრამ ჩვენ წინააღმდეგი ვართ, რომ მოგების  100 პროცენტი  რუსეთში წავიდეს. რატომ დავრჩით ფულის გარეშე? რა ხალხის ბრალია?

რაც შეეხება სტრატეგიულ პარტნიორობასა და ალიანსს, აფხაზეთის რესპუბლიკა ყველა ვალდებულებას პატიოსნად ასრულებს. ჩვენ ვდგავართ რუსეთის ფედერაციის გვერდით. მაგრამ  ბიზნესის ჩამორთმევა, შემოსავლის ჩამორთმევა,  ჩვენი მოქალაქეებისთვის, ბავშვებისთვის, მოხუცებისთვის და ვეტერანებისთვის საშუალებების ჩამორთმევა ამ შეღავათებით და დღგ-ის კომპენსაციის სქემებით, მიმაჩნია, რომ ეს არის შეურაცხმყოფელი და საზიანო რუსეთთან ჩვენი მეგობრული ურთიერთობებისთვის.

ვერ წარმომიდგენია, რომ, მაგალითად,  თუ კომპანია Aquafon გადაწყვეტს რუსეთში წარმომადგენლობითი ოფისის გახსნას,  მიიღებს თუ არა მათ შეღავათიან პროგრამას 25 ან თუნდაც რვა წლით?კომპენსირებული იქნება დღგ ტექნიკის იმპორტზე თუ სხვა ნებართვები გაიცემა  სწრაფად ? ძნელი წარმოსადგენია. დიახ, ჩვენ არ ვითხოვთ ასეთ პრივილეგიებს.

არ მახსოვს, აფხაზეთის რესპუბლიკამ ასეთი თხოვნით მიემართა  რუსეთისთვის, რადგან ეს არის შიდა საქმეებში ჩარევა. რუსეთში მზარდი გადასახადების ფონზე, როგორიცაა საშემოსავლო გადასახადი და მოგების გადასახადი ( რუსეთში 18%  ადრე,  ახლა 20% ), ჩვენ ამის საშუალება არ გვაქვს. ჩვენ გვყავს ბევრი ახალგაზრდა ოჯახი საცხოვრებლის გარეშე, მოქალაქეების შემოსავლები სიღარიბის ზღვარზეა, ბევრი ავადმყოფი ბავშვი და გაჭირვებული მოქალაქე გვყავს. ჩვენს ომის ვეტერანებსაც სჭირდებათ დახმარება. ჩვენ არ შეგვიძლია მივიღოთ ასეთი შეღავათები.

რა  საჭიროა? ეს დაუბალანსებელი გადაწყვეტილებაა. თუ ჩვენმა აღმასრულებელმა ხელისუფლებამ ვერ დაგვიცვა, მაშინ მთელმა რუსეთის ხელმძღვანელობამ იცის, რომ ჩვენ მეგობარი ქვეყანა ვართ. ასევე გასათვალისწინებელია ენერგეტიკასთან დაკავშირებული საკითხები და ჩნდება კითხვა პრივატიზაციის ხელმისაწვდომობასთან დაკავშირებით. ტარიფების გაზრდა ჩვენს ქვეყანაში ნიშნავს ხარჯების გაზრდას ბიზნესისთვის და ჩვენი მოქალაქეებისთვის.

თუ ყველა გადაიხდიდა  საკუთარ  გადასახადს, ეს იქნებოდა თითქმის 6,000,000,000 რუბლი. იმის გათვალისწინებით, რომ მოქალაქეების საშუალო შემოსავალი 15 მილიარდია, ანუ  ხელფასიდან და სხვა წყაროებიდან  მიღებული შემოსავალი. თანხის ნახევარი  ენერგეტიკაზე იხარჯება.

მე არ მესმის ეს პოლიტიკა. და როგორც საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვები აჩვენებს ბევრი არ უჭერს მხარს. აღმასრულებელი ხელისუფლების მიმართ ნდობა უკიდურესად დაბალია – დაახლოებით  ათი პროცენტი, განსაკუთრებით იმ საკითხებზე, რომლებიც ამჟამად აქტუალურია.  მითუმეტეს არჩევნები ახლოვდება

მე ვფიქრობ, რომ ეს საკითხები გვერდზე უნდა გადავდოთ. თუ კანდიდატს სურს შეიტანოს ისინი თავის პროგრამაში და დაჰპირდეს, რომ იბრძოლებს რუსეთის მოქალაქეებისთვის შეღავათებისთვის, ბინების მშენებლობისთვის, მას შეუძლია მიმართოს საზოგადოებას.

პირადად მე დარწმუნებული ვარ, რომ დეპუტატები არ მიიღებენ ამ ინიციატივებს, როგორც ადრე ხდებოდა შეღავათების შესახებ სხვა წინადადებების შემთხვევაში. თუ რუსი ოლიგარქების ინტერესების დამცველი და მათთვის სასარგებლო კანდიდატი გაიმარჯვებს, ვფიცავ, თევზივით გავჩუმდები, თუ ასეთი იქნება ჩვენი მოქალაქეების ნება. მიმაჩნია, რომ ეკონომიკურ საკითხებში ჩიხში ვართ და რუსეთის ფედერაციასთან ეკონომიკური ურთიერთობები გადახედვას საჭიროებს.

ეს უნდა გაკეთდეს არჩევნების შემდეგ,  საპრეზიდენტო არჩევნებში ხალხის აზრის გათვალისწინებით, შვიდი  ან  რვა თვის შემდეგ. შესაბამისად, მნიშვნელოვანია  ჩამოყალიბდეს პროგრამა, რომელსაც მხარს დაუჭერს ხალხი და  მოაგვარებს ურთიერთვაჭრობის, ინვესტიციების და რუსული რუბლის საკითხებს, აფხაზეთის  განვითარებისთვის აუცილებელ საკითხებს და მოქალაქეებისთვის გრძელვადიანი სესხების მიღების შესაძლებლობის უზრუნველყოფას.

ამის გარეშე სოფლის მეურნეობისა და წარმოების განვითარება ვერ მოხდება. როგორც ვლადიმირ პუტინმა აღნიშნა, აფხაზები ჩვენი მოძმე ხალხია და ეს უნდა აისახოს დოკუმენტებსა და შეთანხმებებში, რომლებიც აისახება რეალურ ქმედებებში.

მიმაჩნია, რომ უმჯობესია ეს საკითხები განვიხილოთ არჩევნების შემდეგ, როცა გაირკვევა, რომელი პროგრამა და გუნდი გაიმარჯვებს. ჯერ-ჯერობით სჯობს საზოგადოების შეწუხებას თავი ავარიდოთ და ეს საკითხები საარჩევნო პერიოდის  შემდეგ გადავდოთ.

ინალ ხაშიგი:  თუმცა, თუ ვხედავთ აფხაზეთის სუვერენიტეტის საფრთხეს და სიტუაციას, როდესაც ჩვენი აფხაზური პროექტი ნგრევას იწყებს, ამას ჩუმად არ უნდა ვუყუროთ.აფხაზეთის ხელისუფლება არ უნდა შემოიფარგლოს მხოლოდ სხვა სახელმწიფოს დღის წესრიგის განხორციელებით, თუნდაც ის მეგობრული იყოს. აფხაზეთის სახელმწიფოს მთავარი ამოცანაა საკუთარი მოქალაქეების ინტერესებისა და უსაფრთხოების დაცვა.

ახრა არისთავა: გამოკითხვის შედეგების გათვალისწინებით, დარწმუნებული ვარ, რომ ასეთი პოლიტიკა არ მიიღებს სახალხო მხარდაჭერას. იმედი მაქვს, ეროვნულ ინტერესებზე ორიენტირებული გონივრული სახელმწიფო აირჩევა.თუმცა, ინალ, შენი კომენტარები სუვერენიტეტისა და სახელმწიფოებრიობის შელახვის შესახებ სამართლიანია, რადგან სწორედ ამ იდეალებისთვის ვიბრძოდით ჩვენი ხალხის ინტერესების დასაცავად.

თუ ჩვენ ვერ უზრუნველვყოფთ  ჯარს, პენსიებს და  სამართალს, მაშინ სახელმწიფო იშლება და კარგავს სუვერენიტეტს და სტაბილურობას. პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ შეღავათებს ხშირად არ მოაქვს სასურველი შედეგი. ახლა კი, დავუბრუნდეთ ეფექტურობის საკითხს,  მაგალითს მოვიყვან. 1992-1993 წლებში არსებობდა მთავრობა, რომელიც აქტიურად წყვეტდა 20 000 ტყვიამფრქვევის, 1 000 000 ვაზნის და 100 000 ჭურვის საჭიროებებს. ხალხი დადიოდა და გადაწყვეტილებებს იღებდა

24 მილიარდი ბიუჯეტის აუცილებლობა მე აღვნიშნე არა როგორც ფანტაზია, არამედ როგორც ამოცანა, რომელიც უნდა გადავწყვიტოთ, რათა ხალხმა იცხოვროს უსაფრთხოდ, ჰქონდეს პერსპექტივა და თავი კომფორტულად იგრძნოს სოციალურად სამართლიან საზოგადოებაში. ყველა ეს საკითხი შეიძლება მოგვარდეს. რუსი ტურისტების წყალობით ქვეყანაში ფულის ბრუნვა სამჯერ გაიზარდა და 150 000 000 000 რუბლს გადააჭარბა, რაც პერსპექტივებს გვიხსნის.

იმის ნაცვლად რომ ამ პრობლემის გადაჭრა და ბიუჯეტის ზრდა წარმოვაჩინოთ როგორც მიღწევა, ჩვენ უნდა ვეძებოთ უფრო ეფექტური გადაწყვეტილებები და გავზარდოთ არა 1,000,000,000-მდე, არამედ 10,000,000,000 ან 15,000,000-მდე.

მაგალითად, ჩვენ ვხედავთ ცვლილებებს მიმდინარე  ომებში და არსებულ ვითარებაში, მათ შორის საქართველოს დაახლოება ჩინეთთან, ანაკლიის პორტის მათთვის გადაცემა აშშ-ს პროტესტის მიუხედავად , მოაწერა ხელი სტრატეგიულ პარტნიორობას. სწორედ ახლა ჩნდება კითხვა: სიტყვით გამოსვლისას საქართველოს პრემიერ-მინისტრი აცხადებს, რომ „აფხაზეთი 2030 წლამდე იქნება მათ შემადგენლობაში“. მზად ვართ ამისთვის? და ჩვენ მზად ვართ დავაფინანსოთ ჩვენი ჯარი ყოველწლიურად 2 000 000 000 რუბლზე მეტით.

და ამავდროულად, მთავრობა აწესებს შეღავათებს. როგორ გავიგოთ ეს? ეს იმას ჰგავს,  სახლში მშიერი ბავშვები რომ გყავს და მეზობლებს მილიონებს ჩუქნი. ეს არ არის გააზრებული. აფხაზეთი რუსულ ბიზნესს ამდენ შეღავათს ვერ მისცემს. აფხაზეთი ზედმეტად ღარიბია ასეთი ხარჯების გაწევისთვის. მომხრე ვარ ზოგიერთი გადასახადის შემცირების. მაგალითად, საშემოსავლო გადასახადის 20%-დან 10%-მდე შემცირების, მაგრამ რატომ აკეთებს ამას 0%-მდე ? თუ მიხვალ ფინანსთა სამინისტროში,  ისინი გეტყვიან ბიზნესის სანაცვლოდ  საჩუქრის ოდენობას.

დარწმუნებული ვარ, რომ ეს სარგებელი გადააჭარბებს 10,000,000,000 რუბლს. თუ გაჩუქებთ 10,000,000,000 რუბლს, სთხოვეთ მინიმუმ 10 მილიარდი 10-15 წლის განმავლობაში თქვენი ხალხის დასაცავად. რუბლის შესახებ საკითხი არ არის, სესხების  შესახებ საკითხი არ არის. როგორც თქვენ თქვით დოკუმენტის წაკითხვისას. რუსეთის ინტერესებისა და აფხაზური დანაკარგების გარდა, იქ არაფერია.თუ ვინმე აფხაზეთის ზურგს უკან ჩვენი ბედის გადაწყვეტას ცდილობს, ეს უნდა ვიცოდეთ. ან რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს მეშვეობით გვაქვს შეთანხმება კოორდინირებულ პოლიტიკაზე. ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ ნებისმიერი სცენარისთვის.

ინალ ხაშიგი:  იმედი მაქვს, ჩვენი კანონმდებლები უარს იტყვიან ამ შეთანხმებაზე. ეს დოკუმენტი აშკარად ზიანს აყენებს აფხაზურ მხარეს. ვიმედოვნებ, რომ ინვესტიციების შესახებ არსებული კანონმდებლობა საკმარისი იქნება. ახლა, ჩემი აზრით, არ არსებობს საფუძველი, რომ ინვესტორებისთვის რაიმე შეღავათები დაწესდეს არსებული ეკონომიკური ვითარებიდან გამომდინარე.

ჩვენ, ალბათ, უნდა ვისწრაფოდეთ ეკონომიკაში და უფლებებში ვითარების გათანაბრებისთვის. ჩვენ ასევე უნდა გავამახვილოთ ყურადღება საკუთარი რესურსების ეფექტურად მართვაზე. ამით დაგემშვიდობით. შეგახსენებთ, რომ ჩვენი გადაცემის ყურება შეგიძლიათ Chegemskaya Pravda არხზე. ასევე გამოიწერეთ ჩვენი Facebook გვერდი და წაიკითხეთ  Chegemskaya Pravda-ს ვებგვერდზე. კიდევ ერთხელ შეგახსენებთ, რომ დღეს ჩვენი სტუმარი იყო ეკონომისტი ახრა არისთავა. დიდი მადლობა მოწვევისთვის. ნახვამდის.