რუსული ინვესტიციები აფხაზეთში

აფხაზეთის პარლამენტმა დაიწყო რუსულ-აფხაზური შეთანხმების პროექტის განხილვა რუსული კომპანიების მიერ აფხაზეთში საინვესტიციო პროექტების განხორციელების შესახებ.

შეგახსენებთ, რომ ცოტა ხნის წინ, როცა კრემლთან ხელმოწერილმა ხელშეკრულებებმა აფხაზეთისთვის აშკარად არახელსაყრელი ხასიათი მიიღო, პარლამენტის დეპუტატებმა მიიღეს კანონი, რომლის მიხედვითაც, ნებისმიერმა საგარეო პოლიტიკურმა შეთანხმებამ ხელმოწერამდე უნდა გაიაროს დეპუტატების რევიზია.

ახლა კი ასლან ბჟანიამ საპარლამენტო განსახილველად გაგზავნა აფხაზეთში რუსული ინვესტიციების შესახებ შეთანხმების პროექტი, რომელშიც დიდი სურვილის შემთხვევაშიც კი შეუძლებელია აფხაზეთისთვის რაიმე სარგებლის პოვნა.

როგორც ჩანს, პროექტის ავტორებმა თავდაპირველად ორი მიზანი დაისახეს:

1. შეექმნათ უსაზღვრო საგადასახადო თავშესაფარი აფხაზეთში მსხვილი რუსული კომპანიებისთვის, სადაც ინვესტორს უკლებლივ უბრუნდება ყველა დაბანდებული თანხა.
2. დარწმუნდნენ, რომ თავად აფხაზეთის ბიუჯეტმა ამ ინვესტიციებიდან არაფერი არ მიიღოს (და ინვესტიცია ხელშეკრულების მიხედვით ითვლება 2 მილიარდ რუბლამდე და ზემოთ).

მაშ, რა სარგებელს იღებს რუსი ინვესტორი?

ის 8 წლით თავისუფლდება საბაჟო გადასახადისგან აფხაზეთში სამშენებლო მასალებისა და აღჭურვილობის შემოტანისას.

შეღავათიანი რეჟიმის მოქმედების მთელი პერიოდის განმავლობაში, დამატებული ღირებულების გადასახადი ანაზღაურდება აფხაზეთის ბიუჯეტიდან, თუ საგადასახადო პერიოდის ბოლოს საგადასახადო გამოქვითვის ოდენობა აღემატება გადასახადის მთლიან ოდენობას.

აფხაზეთის მთავრობა ვალდებულია უზრუნველყოს ამ შეთანხმებით დაქვემდებარებული და ცალკე რეესტრში შეყვანილი ინვესტორები სხვა იურიდიულ პირებთან მიმართებაში პრიორიტეტული უფლებით, უზრუნველყონ ენერგეტიკული სიმძლავრე და მიერთება კომუნალურ ქსელებთან და კომუნიკაციებთან.

ინვესტორს ასევე აქვს უფლება მიიღოს უცხოელი მუშაკების კვოტა და ზარალის ანაზღაურება აფხაზეთის ბიუჯეტიდან.

და ასე შემდეგ.

ინვესტორების წინაშე აფხაზეთის ვალდებულებების ჩამონათვალი ვრცელია და სანაცვლოდ სოხუმი პრაქტიკულად არაფერს იღებს.

ის იმ ფულსაც კი, რომელიც ინვესტიციების სახით შევა აფხაზეთში, ვერ “გამართავს“. ამ მიზნით, ხელშეკრულების პროექტი ითვალისწინებს აფხაზეთის ტერიტორიაზე რუსული ბანკის გახსნას (რაც ეწინააღმდეგება არსებულ კანონმდებლობას), სადაც ეს თანხები დაგროვდება და მოხდება მათი განკარგვა.

და თუ ვინმეს ჰგონია, რომ რვაწლიანი ვადის გასვლის შემდეგ საინვესტიციო ნაკადი საბოლოოდ შემოვა აფხაზეთის ბიუჯეტში, ცდება. ამ პუნქტსაც ითვალისწინებს ხელშეკრულების პროექტი: იურიდიული პირი, რომელიც ინვესტიციას ახორციელებს აფხაზეთში, შეიძლება იყოს მხოლოდ რუსული კომპანიის ფილიალი. ეს შესაძლებელს ხდის გადასახადების ლომის წილის გადახდას არა ადგილობრივ, არამედ რუსეთის ბიუჯეტში.

შეთანხმება სამარცხვინოდ დუმს იმის შესახებ, თუ რა დაუჯდება ასეთი “ინვესტიცია“ აფხაზეთის ეკონომიკას, თუმცა ეკონომიკის ფაკულტეტის პირველი კურსის სტუდენტიც კი იტყვის, რომ ადგილობრივი ბიზნესი უბრალოდ რვა წელიწადში მთლიანად დაიღუპება ასეთი უთანასწორო კონკურენციის გამო.

ჩნდება კითხვა: არის თუ არა პრეზიდენტი ასლან ბჟანია მართლაც იმდენად გულუბრყვილო, რომ ვერ ხედავს ყველა იმ საფრთხეს, რასაც საინვესტიციო ხელშეკრულება მოჰყვება?

რა თქმა უნდა, ხედავს.

მაგრამ ის გახდა იმ დაპირებების მძევალი, რომლებიც გათვალისწინებული იყო “აფხაზეთის რესპუბლიკისა და რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობის ჰარმონიზაციის შესახებ“ სპეციალური შეთანხმების 45 პუნქტში.

გარდა ამისა, მოსკოვს ჯერ არ აქვს გადაწყვეტილი, დაუჭერს თუ არა მხარს ბჟანიას კანდიდატურას მომავალ საპრეზიდენტო არჩევნებში, რომლამდეც მხოლოდ ექვსი თვე დარჩა. ეს, ალბათ, პირდაპირ დამოკიდებულია იმაზე, მიიღება თუ არა რუსეთი საინვესტიციო ხელშეკრულებას.