Menu
აფხაზეთის შესვლა საკავშირო სახელმწიფოში
ბოლო ორი წლის განმავლობაში აფხაზეთის ამჟამინდელი ხელისუფლების რიტორიკაში აქცენტი კეთდება ადგილობრივი კანონმდებლობის რუსეთის კანონმდებლობასთან ჰარმონიზაციის თეზისზე. ასლან ბჟანიას თქმით, იმისთვის, რომ აფხაზეთმა თავი გადაირჩინოს, „ის უნდა გახდეს სუვერენული“.
აფხაზეთის პოლიტიკურ ელიტებში, თავის მხრივ, საუბრობენ აფხაზეთის რუსეთის ფედერაციისა და ბელარუსის საკავშირო სახელმწიფოში გაწევრიანების პერსპექტივაზე.
საკავშირო სახელმწიფო არის რუსეთისა და ბელარუსის ე.წ. ზენაციონალური წარმონაქმნი, გაერთიანებული პოლიტიკური, ეკონომიკური, სამხედრო, იურიდიული, ჰუმანიტარული და სხვა სფეროებით.
პუბლიცისტი თენგიზ ჯოპუა სვამს კითხვას: “რატომ სჭირდება აფხაზურ პოლიტიკურ ელიტას ეს?” და ის მიდის დასკვნამდე, რომ ეს არ არის საჭირო.
“მაინტერესებს, სჭირდება თუ არა ჩვენს ელიტას გახდეს სხვა სახელმწიფოს ნაწილი?
არა.
ამ შემთხვევაში ქრება საზღვრები, მათ შორის ელიტარული საზღვრები და ჩნდება კონკურენცია. უფრო მეტიც, ის იმდენად ძლიერი და დაუნდობელია, რომ ჩვენს პოლიტიკურ ელიტას არ გააჩნია ხასიათის ისეთი სიმტკიცე, რომ არა მარტო ფეხზე დამოუკიდებლად დადგეს, არამედ საერთოდ გადარჩეს.
მთელი ეს საუბრები საკავშირო სახელმწიფოს გარშემო ან ვინმესთან შეერთებაზე, უბრალოდ თვალებში ნაცრის შეყრაა. ელიტამ იცის, როგორ გაცუროს ატლასის ხალიჩების გასწვრივ, რადგან ამ სიცრუის გარეშე ფული არ იქნება და თუ ფული არ იქნება, მათი ძალაუფლებიდანაც აღარაფერი დარჩება.
მაგრამ პარადოქსი ის არის, რომ სახელმწიფო ინსტიტუტების ეროზია, რომელსაც ჩვენი პოლიტიკური ელიტა უშვებს და მხარს უჭერს, აუცილებლად მიიყვანს აფხაზეთს არასწორ ადგილას. როცა ჩვენი რესპუბლიკა სხვა სახელმწიფოს ნაწილი გახდება, პირველი თავად ელიტა დაეცემა. და ხალხისგან მოპარული მთელი მათი სიმდიდრეც გაქრება – ისინი ამას კანით გრძნობენ. გრძნობენ და ეშინიათ…
მე-19 საუკუნის შუა ხანებში პეტერბურგში უკვე დაისვა აფხაზური ელიტის საკითხი. იქ ვიღაცას გაუკვირდა, რატომ გადაწყვიტეს აფხაზმა დიდგვაროვნებმა, რომ ისინი თავადები იყვნენ… მაშ, ისწავლეთ ისტორია და ყველაფერს გაიგებთ.“
