ანტირუსული განწყობები აფხაზეთში

აფხაზეთში რამდენიმე პოლიტიკური და საზოგადოებრივი ორგანიზაცია ე.წ. საგარეო საქმეთა მინისტრ სერგეი შამბას გადადგომას ითხოვს. მიზეზი არის ის, რომ სამინისტრომ არანაირი რეაგირება არ მოახდინა იმ პირადი სანქციების დაწესებაზე, რომელიც რუსეთმა აფხაზ პოლიტიკოსებს, საზოგადო მოღვაწეებსა და ჟურნალისტებს დაუწესა.

კერძოდ, პარლამენტის დეპუტატს, კან კვარჩიას და საზოგადოებრივი ორგანიზაციის – “რესპუბლიკის სუვერენიტეტის დაცვის კომიტეტის“ ხელმძღვანელს, ლევან მიქას, რუსეთის მოქალაქეობა ჩამოერთვათ, ხოლო ჟურნალისტები – ინალ ხაშიგი, იზიდა ჭანია და ნიზფა არშბა – “უცხოური აგენტების“ რეესტრში შეიყვანეს.

მოსკოვის შეფასებით, ეს ადამიანები “ანტირუსული განწყობების გამღვივებლები“ არიან. აფხაზეთის სამოქალაქო საზოგადოება კი აცხადებს, რომ აფხაზეთში ანტირუსული განწყობები არ არსებობს – ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით. თუმცა, თუ რუსეთი ამ კურსს გააგრძელებს, მათი გაჩენაც არ არის გამორიცხული…

კრემლის მცდარ ტაქტიკაზე აფხაზეთის მიმართ მსჯელობს ცნობილი აფხაზი ბლოგერი და საზოგადოებრივი პალატის წევრი, თენგიზ ჯოპუა.

თენგიზ ჯოპუა:

“მოსკოვში ზოგიერთი პოლიტიკოსი ვერ ხვდება, რომ აფხაზი ხალხის ეროვნულ-პატრიოტული იდეების მიმდევრების მტრად გამოცხადებით, ისინი ყველაზე აქტიურ და ენერგიულ ნაწილს განიზიდავენ.

სწორედ ეს აქტიური ნაწილი განსაზღვრავს აფხაზთა თვითმყოფადობას. დანარჩენი საზოგადოების ნაწილი კი ხშირად არანაირ იდეოლოგიას არ ემხრობა და მხოლოდ პირადი ინტერესებით ან გარკვეული პრივილეგიების მიღების სურვილით ხელმძღვანელობს. ამიტომ ისინი ან ინდიფერენტულები არიან, ან მოქმედებენ მხოლოდ მანამ, სანამ მათ კეთილდღეობას საფრთხე არ ემუქრება.

მიმდინარე კრემლის პოლიტიკა მოკლევადიან პერსპექტივაში შესაძლოა სასარგებლოც კი იყოს, თუ ხელისუფლებაში ასეთ “იდეოლოგიურად ინერტულ“ ფიგურებს შეინარჩუნებს. თუმცა, გრძელვადიან პერსპექტივაში, მოსკოვი სწორედ იმ საზოგადოებრივ ცენტრებს გადაიკიდებს, რომლებიც აფხაზთა თვითშეგნების ფორმირებაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ – და საბოლოოდ, ეს შეიძლება მთელი ხალხის გაუცხოებით დასრულდეს.

აფხაზური საზოგადოება ნაკლებად ფრაგმენტირებულია, ვიდრე სხვა ნებისმიერი. აქ ჯერ კიდევ ძლიერია საგვარეულო კავშირები, რაც იმას ნიშნავს, რომ საზოგადოების ნებისმიერი წარმომადგენლის მიმართ გაღიზიანება მთელ საზოგადოებაში ნეგატიურ გამოხმაურებას იწვევს – დამოუკიდებლად მისი პოლიტიკური პოზიციისა.

სავსებით შესაძლებელია, რომ კრემლი ეყრდნობა იმ “აფხაზთა“ რჩევებს, რომელთაც ეროვნულ-კულტურული თვითშეგნება დაკარგული აქვთ ან განზრახ ამახინჯებენ ქვეყნის რეალურ მიკროკლიმატს. თუმცა, ამას უკვე აღარ აქვს მნიშვნელობა.

მნიშვნელოვანია ის, რომ ბზარი რუსულ-აფხაზურ ურთიერთობებში უკვე გაჩნდა – და თანდათან ფართოვდება.

ნდობა სიფრთხილით შეიცვალა. უფრო მეტიც, თუ ადრე ეს მხოლოდ პოლიტიკურ ელიტებში ჩანდა, ახლა უკვე დაბალი ფენებშიც სწრაფად ვრცელდება – იქ, სადაც ასეთი განწყობები აქამდე არასდროს არსებობდა.

ეს ჯერ კიდევ არ არის ანტირუსული განწყობები, მაგრამ მათი სწრაფი მოახლოების მოლოდინია.

და სწორედ ეს არის ამ პოლიტიკის ყველაზე სამწუხარო და ყველაზე სახიფათო შედეგი.“